Welkom!

Column

Welkom is in het Mannenwerk zo ongeveer alles waar het hele gebeuren voor staat. Je bent welkom bij de verschillende activiteiten van het Mannenwerk. Daar word je uitgenodigd alle gedachten en gevoelens bij jezelf welkom te heten. Een belangrijk beeld dat hierbij wordt gebruikt is dat van de herbergier die al zijn gasten welkom heet, ook vervelende en lastige gasten. Hoever moet je dan gaan?

Het kan veel weerstand oproepen om alles en iedereen zomaar welkom te moeten heten. Dat doet denken aan een christelijk liedje uit de vorige eeuw: “Dank Heer voor alle moeilijkheden, dank U voor alle pijn en strijd…”. Wat een ellendig gezang. “Geef het een plekje”, is ook zo’n oproep om woest van te worden. Wie wil er nu danken voor problemen? Welke herbergier zet een lastige gast niet uit zijn herberg? Het probleem is nu juist dat de akeligheden in het leven je juist géén gelegenheid lijken te bieden om ze welkom te heten. Ze nemen gewoon bezit van je. De gasten overvallen de herberg en zijn herbergier, zeg maar.

Al vanaf je geboorte doemen de problemen levensgroot op. Na de eerste huilbui komt de regelmatige schreeuw om de borst. En hoe boos kun je als volwassene worden als iemand of iets je wordt ontnomen? Ik kan de oproep om welkom te heten alleen zien als een richting die je kunt inslaan en die je dan als een proef of als een oefening kunt opvatten. Ik kan bij mezelf kijken wat het allemaal oproept als ik “welkom” zeg en daarna bekijken wat de wrede en wrange levenservaringen allemaal met me doen en hoe ik erop reageer. Ik kan ze bekijken net zoals ik dat bij de prettige en goede ervaringen doe. Het welkomstwoord is dan een oproep tot een helicopterview in een vliegtuig. Daarin bevinden zich gelukkig ook anderen die dezelfde vlucht maken, die je binnenboord houden en niet laten vallen.

Welkom bij het Mannenwerk!